آزمایش فیبرینوژن
نام اختصاری Fibrinogen:
شرایط نمونه گیری:نیازی به ناشتایی نمی باشد.
آزمایش فیبرینوژن چیست؟
آزمایش فیبرینوژن سطح پروتئین خون شما به نام فیبرینوژن را اندازه گیری می کند. فیبرینوژن در کبد شما ساخته می شود و به لخته شدن خون کمک می کند.فیبرینوژن پایین ممکن است لخته شدن خون را دشوار کند. اگر علائم خونریزی بیش از حد را دارید، پزشک ممکن است این آزمایش را برای بررسی سطح فیبرینوژن شما تجویز کند. نام دیگر آزمایش فیبرینوژن تست فعالیت فاکتور I است. فیبرینوژن از پروتئین های رشته ای پلاسما می باشد که در کبد سنتز شده و به عنوان یک پروتئین واکنشگر فاز حاد در طی التهاب یا نکروز بافتی افزایش می یابد. افزایش سطح فیبرینوژن در ارتباط با افزایش احتمال خطر بیماری کرونر قلب (CHD)، سکته، انفراکتوس میوکارد (MI) و بیماری شریان های محیطی می باشد. کاهش آن در مبتلایان به بیماری کبدی، سوء تغذیه و کوآگلوپاتی ها مانند انعقاد منتشر داخل عروقی (DIC) مشاهده می گردد. انتقال مقدار زیاد خون نیز موجب کاهش سطح آن می شود، زیرا خون ذخیره فاقد فیبرینوژن است. کاهش سطح فیبرینوژن موجب افزایش زمان پروترومبین (PT) و زمان ترومبوپلاستین نسبی (PTT) می گردد. حاملگی و تجویز استروژن ها موجب افزایش فیبرینوژن می گردد.
کاربردهای بالینی:
- بررسی اختلالات انعقادی و خونریزی دهنده مشکوک به علت ناهنجاری فیبرینوژن (فاکتور I) با منشاء اکتسابی یا ارثی با تشخیص افزایش یا کاهش غلظت فیبرینوژن در پلاسما.
- پایش و درمان بیماران مبتلا به انعقاد منتشر داخل عروقی (DIC) و فیبرینولیزیس.
مقادیر طبیعی:
بزرگسالان 200 – 400 mg/dl یا 2 – 4 g/L
نوزادان 125 – 300 mg/dl یا 1.25 – 3 g/L
علل افزایش سطح:
- واکنش های حاد التهابی مانند آرتریت روماتوئید، گلومرولونفریت
- تروما
- التهاب حاد مثل پنومونی
- بیمارس کرونر قلبی، سکته، بیماری عروق محیطی
- سیگار کشیدن
- بارداری
علل کاهش سطح:
- بیماری کبدی هپاتیت و سیروز
- DIC
- فیبرینولیزین ها اولیه و ثانویه، آفیبرینیوژنمی مادرزادی
- کارسینوم پیشرفته
- سوء تغذیه
- انتقال حجم زیاد خون
عوامل مداخله گر:
دارو های افزایش دهنده: استروژن ها و قرصهای ضد بارداری خوراکی (ocp)
دارو های کاهش دهنده: استروئیدهای آنابولیک، آندروژن ها، آسپاراژنیاز، فنوباربیتال، استرپتوکیناز، اوروکیناز، اسیدوالپوریک و فعال کننده های پلاسمینوژن.
آزمایش فیبرینوژن چه زمانی انجام می شود؟
ممکن است آزمایش فیبرینوژن را انجام دهد اگر علائمی دارید که می تواند به کاهش فیبرینوژن اشاره کند، مانند:
- خونریزی لثه.
- خونریزی در دستگاه گوارش (GI).
- وجود خون در ادرار ( ادرار کردن ) یا مدفوع ( مدفوع ) .
- سرفه کردن خون
- کبودی بیش از حد.
- خونریزی های مکرر بینی.
- پارگی طحال.
در صورت داشتن موارد زیر ممکن است لازم باشد آزمایش فیبرینوژن نیز انجام دهید:
- نتایج انعقاد غیر معمول مانند آزمایش غیرطبیعی زمان پروترومبین (( PT یا زمان ترومبوپلاستین جزئی فعال (APTT)، که سرعت لخته شدن خون شما را اندازه گیری می کند.
- علائم اختلالات لخته شدن خون.
- علائم انعقاد داخل عروقی منتشر، یک اختلال لخته شدن شدید.
- علائم اختلالات ژنتیکی که بر لخته شدن خون تأثیر می گذارد.
- سقط مکرر بارداری
انواع کمبود فیبرینوژن چیست؟
آزمایشات فیبرینوژن ممکن است کمبود فیبرینوژن را تشخیص دهد. کمبود فیبرینوژن ممکن است ژنتیکی باشد، به این معنی که به دلیل تغییر ژن (جهش) رخ می دهد همچنین ممکن است ارثی باشند، به این معنی که والدین شما جهش ژنی را به شما منتقل می کنند.
چند نوع کمبود فیبرینوژن وجود دارد:
- آفیبرینوژنمی، زمانی که در خون خود فیبرینوژن ندارید. این اختلال بسیار نادر است و از هر 1 میلیون نفر تنها 1 نفر را مبتلا می کند.
- هیپوفیبرینوژنمی، زمانی که سطح فیبرینوژن پایینی دارید. کارشناسان دقیقا نمی دانند چند نفر به هیپوفیبرینوژنمی مبتلا هستند، اما شایع تر از آفیبرینوژنمی است.
- دیس فیبرینوژنمی، زمانی که سطح فیبرینوژن معمولی دارید، اما فیبرینوژن به درستی عمل نمی کند. مشابه هیپوفیبرینوژنمی، تخمین تعداد افراد مبتلا به دیس فیبرینوژنمی دشوار است زیرا تعداد زیادی از افراد بدون علائم وجود دارند. اما شایع تر از آفیبرینوژنمی است.