هپاتیت دلتا

ویروس هپاتیت (D (HDV به عامل ” هپاتیت دلتا ” شهرت دارد.  این ویروس برای اینکه به کبد دسترسی پیدا کند و ایجاد عفونت نمایید  باید وارد HBV شود. بیمار باید قبلاً HBV را در خون خود داشته باشد و یا عفونت به طور همزمان واقع شده باشد درواقع هپاتیت دی یک بیماری ویروسی است که موجب التهاب کبد می‌شود و در افرادی که به هپاتیت b مبتلا هستند، ایجاد می‌شود. آزمایش هپاتیت دی بر اساس بررسی تاریخچه پزشکی فرد، معاینات فیزیکی و آزمایش خون انجام می‌شود. ویروس هپاتیت دی زمانی فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد که فرد به صورت هم‌زمان به هپاتیت بی و هپاتیت دی مبتلا شود و یا بعد از ابتلا به هپاتیت بی به این بیماری نیز دچار شود. هپاتیت دی شدیدترین نوع هپاتیت ویروسی در انسان است که می‌تواند عوارض جبران‌ناپذیری را برای سلامت فرد ایجاد کند. در ایالات متحده شایعترین  راه انتقال از طریق خون آلوده است. آنتی ژن HDV چند روز پس از آلودگی با روش ایمیونو اسی در خون قابل شناسایی می گردد. همچنین آنتی بادی کل و Anti-HDV IgM در اوایل بیماری قابل سنجش می باشند. افزایش مداوم این آنتی بادیها نشانه عفونت مزمن و یا ناقل بودن بیمار است.

در طی دوره همانندسازی HDV، آنتی ژن آن در کبد و RNA آن در سرم و کبد قابل شناسایی است.

کاربردهای بالینی

• شناسایی بیماران مبتلا به عفونت هپاتیت D
• پیش آگهی بیماران مبتلا به هپاتیت B مزمن

یافته های طبیعی/ غیر طبیعی

مقادیر طبیعی : منفی (عدم حضور آنتی بادی در سرم)

روش انجام آزمایش 

• حساسترین روش برای تشخیص HDV روش PCR و نوترن بلات می باشد.
• به دلیل اینکه کیتهای تجاری قابل دسترس برای تشخیص آنتی ژن HDV وجود ندارد، از آنتی بادی HDV برای تشخیص ویروس هپاتیت D استفاده می شود.
• در موارد عفونت شدید( Anti-HDV، superinfection) بهترین مارکر جهت تشخیص عفونت HDV می باشد.
• در عفونتهای همزمان (Coinfection) آزمایش HBsAg، HDVAg، HDVRNA، Anti-HDV IgM و Anti-HBc IgM ضروری می باشد.
• در عفونتهایی که به خودی خود محدود می شوند، معیار Anti-HDV پایین و گذرا است.

شرایط نمونه گیری

نیاز به ناشتایی ندارد.