سایر نام ها: پتاسیم، Potassium Blood
نوع نمونه قابل اندازه گیری : سرم یا پلاسمای هپارینه
حجم نمونه مورد نیاز : 0.5 mL
شرایط نمونه گیری: نیاز به ناشتایی نمی باشد.
کاربردهای بالینی:
1- ارزیابی علائم بالینی ناشی از مقادیر بالای پتاسیم یا مقادیر پایین آن
2- کنترل عملکرد کلیه ، تعادل اسید و باز و متابولیسم گلوکز
3- ارزیابی اختلالات عصبی – عضلانی و غدد درون ریز
4- تشخیص منشاء آریتمی قلبی و انفارکتوس کبدی
مقادیر طبیعی:
بزرگسالان : 3.5 - 5.0 mEq/L
کودکان : 3.4 - 4.7 mEq/L
اطفال : 4.1 - 5.3 mEq/L
نوزادان : 3.9 - 5.9 mEq/L
مقادیر بحرانی:
بزرگسالان: کمتر از 2.5 mEq/L و بیشتر از 6.5 mEq/L
نوزادان: کمتر از 2.5 mEq/L و بیشتر از 8 mEq/L
تفسیر: سطوح پتاسیم کمتر از 3 mEq/L همراه با علائم مشخص عصبی- عضلانی نشان دهنده یک درجه بحرانی از تخلیه داخل سلولی پتاسیم است. سطوح پتاسیم <2.5 mEql/L بطور بالقوه تهدید کننده حیات است. سطوح بالای پتاسیم می تواند منجر به شرایط حاد شده و به اورژانس پزشکی نیاز دارد به خصوص اگر پتاسیم در طی یک دوره کوتاه زمانی افزایش یابد. مقادیر 6mEq/L< علائم بطور واضح آشکار می شود و تهدید کننده حیات است و مقادیر mEq/L 10< در بیشتر موارد کشنده است.
افزایش سطح : مصرف زیاد پتاسیم در رژیم غذایی، مصرف زیاد پتاسیم از طریق IV، نارسایی حاد یا مزمن کلیه،هیپوآلدوسترونیسم، له شدگی بافت، همولیز، انتقال خون همولیز شده، عفونت، اسیدوز،کم آبی بدن.