سدیم) Natrium)
شرایط نمونه گیری: رعایت محدودیت غذایی یا مایعات ضرورتی ندارد
نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم یا پلاسمای هپارینه حجم نمونه مورد نیاز: 0.5 mL
کاربردهای بالینی: بررسی و پایش وضعیت تعادل مایعات و الکترولیتهای بدن و درمان اختلالات مرتبط با آنها
مقادیر طبیعی:
بزرگسالان: 136 - 145 mmol/L یا 136 - 145 mEq/L
کودکان: 136 - 145 mEq/L
اطفال: 134 - 150 mEq/L
نوزادان: 134 - 144 mEq/L
تفسیر: علائم هیپوناترمی(کاهش سطح سدیم) در درجه اول به میزان سرعت تغییر در غلظت سدیم و نه سطح مطلق آن بستگی دارد. نشانه های هیپوناترمی زمانی آغاز می شود که سطح سدیم کمتر از 125 mEq/L باشد. اولین نشانه های بیمار ضعف است. چنانچه سطح سدیم کمتر
از mEq/L 115 گردد، گیجی و خستگی شدید ظاهر می شود که در صورت ادامه افت سطح آن ممکن است سبب اختلال عصبی مانند کندی ذهن و اغماء گردد. نشانه های هیپرناترمی(افزایش سطح سدیم) عبارتند از: خشکی غشاهای مخاطی، تشنگی، بی قراری و اظطراب، تشدید رفلکس های بدن، مانیا و تشنج.