نام اختصاری : D-Dimer، FDP )محصول تجزیه فیبرین(
نوع نمونه قابل اندازه گیری: پلاسما با پلاکت کم
حجم نمونه مورد نیاز : 1ml
شرایط نمونه گیری: نیاز به ناشتا بودن نمی باشد. از مصرف داروهای مؤثر بر نتایج آزمایش (داروهای ضد انعقاد) قبل از نمونه گیری اجتناب کند
مقادیر نرمال: کمتر از 0/4 mcg/mL
کیفی: منفی
کاربردهای بالینی:
- آزمونی بسیار حساس برای تأیید انعقاد منتشر داخل عروقی (DIC) و فیبرینولیز ، بویژه هنگامی که با علائم بالینی و سایر داده های تستهای آزمایشگاهی مرتبط ( شمارش پلاکت، سنجش فیبرینوژن قابل انعقاد و کمپلکس فیبرین مونومر محلول و سنجش های زمان انعقاد نظیر زمان پروترومبین و زمان ترومبوپلاستین نسبی فعال شده) همراه باشد.
- کمک به تشخیص آمبولیسم ریوی حاد و ترومبوز ورید عمقی بویژه هنگامی که با علائم بالینی همراه باشد.
دلایل افزایش : بدخیمی، عمل جراحی، بارداری، DIC، فیبرینولیز اولیه، حین درمان ترومبولیتیک یا دفیبریناسیون، ترومبوز ورید عمقی، آنمی سلول داسی شکل، ترومبوامبولی شریانی و امبولی ریوی می توانند سطوح D – دایمر را افزایش بدهند.