Protein S Activity

آزمایش Protein S Activity

نام اختصاریP S activity  : 

سایر نام ها :  فعالیت پروتئین S، Functional Protein S

بخش انجام دهنده: هماتولوژی

نوع نمونه قابل اندازه گیری: پلاسمای سیتراته به نسبت 1 به 9 (0.2 سیترات سدیم + 1.8  خون)

شرایط نمونه گیری:

1. نیاز به ناشتا بودن نمی باشد.
2. مراجعه کنندگان حداقل 10 روز قبل از انجام آزمایش از مصرف داروی کومادین (وارفارین ) بپرهیزند، زیرا کومادین موجب کاهش سطح پروتئین s می گردد.

 آزمایش پروتئین s چه چیزی را بررسی میکند؟

پروتئین s به عنوان کوفاکتور پروتئین C در عمل غیر فعال سازی فاکتور های پنج و هشت انعقادی نقش داردکمبود پروتئین s به صورت اَتوزوم غالب به ارث می رسد. کمبود آن  به دو شکل هتروزیگوت و هموزیگوت  باعث ترومبوز مکرر سیاهرگی (وریدی) و آمبولی ریه می گردد. در بیماران تحت درمان با هپارین، کومادین و دیکومارول پروتئین s کاهش می یابد. کمبود پروتئین s به دو شکل مادرزادی و اکتسابی وجود دارد وجود دارد. کمبود مادرزادی پروتئینs سه تیپ دارد. در تیپ I مادرزادی پروتئین  sآزاد کاهش یافته و فعالیت عملکردی پروتئین S نیز متقابلاً کاهش می یابد. پروتئین s توتال نیز کاهش می یابد. در کمبود مادرزادی نوع II (IIb) پروتئین s، سطح آنتی ژن توتال و آزاد پروتئین s نرمال می باشد، اما فعالیت عملکردی کاهش می یابد.  و در نوع III (IIa) سطح پروتئین توتال s طبیعی است اما سطح پروتئینs آزاد و همچنین سطح فعالیت کاهش می یابد. در  بیماران با کمبود اکتسابی پروتئین s آزاد مرتبط با افزایش فرم کمپلکس (متصل به پروتئین C4b) ناشی از بیماریهای التهابی یا خود ایمنی، سطح پروتئین s آزاد و فعالیت عملکردی پروتئین s کاهش یافته در صورتی که سطح پروتئین s توتال طبیعی یا افزایش یافته می باشد. کمبود پروتئین اکتسابی s اهمیت هومئوستاتیک بالینی نامشخصی داشته و با شرایط گوناگون همراه می باشد. در صورت کاهش عملکرد پروتئین s،  اندازه گیری آنتی ژن پروتئن s به منظور تشخیص نوع کمبود پروتئین s ضروری است.

 مقادیر طبیعی:     بالغین140% - 60%  :    

                             نوزادان60% - 12%  :   

• مقادیر مرجع در زنان کمی کمتر از مردان می باشد.
• مقادیر پروتئین S در نوزادان 36% مقادیر نرمال در بزرگسالان می باشد.

طبقه بندی کمبود پروتئین s

کاهش فعالیت :

• کمبود مادرزادی پروتئین S
• آمبولی ریه
• ترمبوز شریانی یا وریدی
• کمبود ویتامین K
• بیماریهای التهابی، صفراوی و خودایمنی
• سوء تغذیه
• نکروز پوستی بر اثر مصرف کومادین (وارفارین)
• شوک سپتیک
• انعقاد منتشر داخل عروقی
• اختلالات کبدی
• زایمان پیش از موعد
• بعضی از دارو های شیمی درمانی

واکنش تداخلی:

• کمبود پروتئین c در درمان با ضد انعقاد کومادین مشاهده می شود. همچنین هپارین باعث افزایش کاذب در نتایج آزمایش می گردد.
• سطح بالای فاکتور 8 انعقادی (250%<) ممکن است منجر به کاهش کاذب فعالیت پروتئین c گردد.
• ضد انعقادهای لوپوسی (Lupus anticoagulants) موجب افزایش کاذب پروتئین S می گردند.
• بارداری و داروهای ضد بارداری های خوراکی باعث کاهش پروتئین S می گردد.
• در بیماران دارای فاکتور پنج لیدین مقادیر منفی کاذب مشاهده می شود.
• غلظت ناهمگون سیترات می تواند بر میزان فعالیت پروتئین S اثر گذار باشد.

کاربردهای بالینی:

1. ارزیابی مبتلایان به اختلالات انعقادی
2. ارزیابی بیماران با سابقه ترومبوآمبولی وریدی
3. تشخیص کمبود مادرزادی یا اکتسابی پروتئین S

توضیحات:

• پروتئین S یک پروتئین وابسته به ویتامین K می باشد که به عنوان کوفاکتور پروتئین C عمل می کند.
• سطح پایین پروتئین S به هنگام بارداری به تنهایی عامل ترمبوز نمی باشد.
• چنانچه بیمار دچار کمبود پروتئین S یا C باشد، خانواده بیمار را نیز تشویق به انجام آزمایش کنید، زیرا آن ها نیز ممکن است دچار کمبود باشند.
• اختلالات کبدی، درمان با ضد انعقاد خوراکی و آسپارژیناز موجب افزایش پروتئین S کمپلکس و کاهش پروتئین S آزاد می گردد.
• کمبود های پروتئین S اکتسابی خیلی شایعتر از کمبود های مادرزادی می باشد.