Ammonia

Ammonia آزمایش

نام اختصاری: NH₃ or NH_{4 :}

سایر نام ها: آمونیاک، آمونیوم، Ammonium، Ammonia Blood، Ammoniac Plasma

بخش انجام دهنده: بیوشیمی

نوع نمونه قابل اندازه گیری: پلاسما (هپارینه یا EDTA دار)، مایع مغزی نخاعی(CSF )

شرایط نمونه گیری: نیاز به ناشتایی نمی باشد.

کاربردهای بالینی:

برای تأیید تشخیص بیماریهای وخیم کبدی ( مانند هپاتیت فولمینانت یا سیروز) و پیگیری و نظارت بر این بیماریها.
تشخیص و پیگیری مبتلایان به آنسفالوپاتی.
کمک به تشخیص سندروم Reye's، هموراژی (خونریزی) یا عفونت دستگاه گوارشی (GI)، فیستول، شوک، مسمومیت با آسپارژین، سندروم هیپراورنیتینمی- هیپر آمونمی- هیپرسیترولینوری (HHH) و برخی از نارسایی های کلیوی و احتقانی قلب.

مقادیر مرجع:

بزرگسالان: 11 – 32 µmol/L یا 15 – 45 µg/dl

کودکان: 21 – 50 µmol/L یا 29 – 70 µg/dl

نوزادان: 64 – 107 µmol/L یا 90 - 150 µg/dl

مقادیر مرجع بین آزمایشگاههای مختلف، متفاوت است. سطح آمونیاک در مایع مغزی – نخاعی حدود 50- 33% خون شریانی می‏باشد.

عوامل مداخله گر :

فعالیت عضلانی ( ورزش شدید) موجب افزایش آمونیاک می گردد.
رژیم پرپروتئین سبب افزایش آمونیاک پلاسما می‏گردد.
یک ساعت پس از استعمال سیگار، سطح آمونیاک به نحو چشمگیری بالا می رود.
ضد انعقادهای اگزالات و فلوئورید باعث افزایش و هیپر گلیسمی بیش از 600 mg/dl باعث کاهش مقادیر آمونیاک در شرایط آزمایشگاهی می گردد.
داروهای افزایش دهنده: استازولامید، کلروتالیدون، اسید اتاکرین، والپروئیک اسید، الکل، کلرید آمونیم، باربیتوراتها، نارکوتیکها، تغذیه از راه غیر خوراکی و دیورتیکها ( لوپ و تیازیدی)
داروهای کاهش دهنده: دیفن هیدرامین، آنتی بیوتیکهای وسیع الطیف (مانند نئومایسین، سفالوتین و کانامایسین)، لاکتولوز، لاکتوباسیلوس، لوودوپا و نمکهای پتاسیم،.

توضیحات:

در برخی از نوزادان طبیعی (که معمولاً ظرف مدت 24 ساعت به حد طبیعی می‏رسد) سطح آمونیاک بالا می باشد.
در سندرم Reye ، افزایش چشمگیر آمونیاک، AST، ALT و PT وجود دارد در حالی که سطح بیلی‏روبین طبیعی است.
در برخی اختلالاک متابولیک نوزادان (IEM) مانند اختلالات آلی پروپیونیک، متیل مالونیک و ایزووالریک اسیدمی، سطوح آمونیاک افزایش می یابد.