تشخیص زخم معده با آزمایش H.Pylori

عفونت با هلیکوباکتر پیلوری (Helicobacter pylori, H. Pylori) به عنوان عامل مهمی در ایجاد التهاب معده، زخم معده، زخم دوازدهه، لنفوم سلول‌های MALT معده و سرطان معده شناخته شده است. ابتلا به این عفونت موجب درد و سوزش معده، تهوع و استفراغ، نفخ، اسهال، بی اشتهایی و یا در بعضی موارد تب می‌شود.

هلیکوباکتر پیلوری باکتری اوره آز مثبت می‌باشد و قادر است اوره را به دی اکسید کربن و آمونیاک تجزیه کند و با این کار PH محیط زیرمخاطی معده را بالا برده و شرایط مناسب‌تری برای تکثیر خود فراهم سازد. همچنین این باکتری توکسینی به نام واکوئلو توکسین تولید می‌کند. این توکسین در ایجاد بدخیمی معده مؤثر می‌باشد. بعد از ابتلا به هلیکوباکتر پیلوری، آنتی بادی‌های IgA، IgG و IgM ضد هلیکوباکترپیلوری در سرم تشکیل می‌شوند. افزایش این آنتی بادی‌ها می‌تواند به علت گاستریت (التهاب معده) حاد و مزمن، زخم معده، زخم دئودنوم و یا کارسینوم معده باشد.

روش‌های تشخیص آزمایشگاهی هلیکوباکتر پیلوری

آزمایش خون

یکی از روش‌های تشخیص آزمایشگاهی این باکتری آزمایش خون برای تعیین این آنتی بادی‌های ضد هلیکوباکتر پیلوری با روش حساس و دقیق ایمونواسی می‌باشد.

ایمونوگلوبین M یا IgM بر علیه هلیکوباکتر پیلوری چند روز بعد از مواجهه با عامل عفونی ایجاد می‌شود و بعد ازچند هفته بعد از بین می‌رود. آنتی بادی G یا IgG ضد هلیکوباکتر پیلوری بیشترین کاربرد را دارد. این آنتی بادی بعد از کاهش تیتر IgM و تقریباً 2 ماه بعد از ابتلا به عفونت بالا می‌رود و تا حدود یکسال بعد از درمان بالا باقی می‌ماند. ایمونوگلوبین A یا IgA ضد هلیکوباکتر پیلوری مانند IgG، تقریباً 2 ماه بعد از عفونت بالا می‌رود اما 3 تا 4 هفته بعد از درمان دیگر قابل شناسایی نیست. تیتر این آنتی بادی‌ها به عنوان استاندارد طلایی در تشخیص هلیکوباکتر پیلوری در نظر گرفته می‌شود. برای انجام این آزمایش رعایت ناشتایی لازم نیست.